Archives for July 2020

Niet alle applicaties en browser-add-ons komen in vrede. U moet dus een paar waarschuwingssignalen kennen om op te letten als u ervoor wilt zorgen dat alleen legitieme software uw machine bereikt. Hier leest u hoe u slechte acteurs kunt vermijden en schaduwrijke apps kunt verwijderen die al wortel hebben geschoten.

Desktop applicaties
Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
De sleutel om ervoor te zorgen dat de software die u downloadt legitiem is, is vasthouden aan gerenommeerde, vertrouwde bronnen. Als je de nieuwste versie van Chrome wilt, ga dan rechtstreeks naar Google . Als je Photoshop opnieuw moet installeren op een nieuwe machine, ga dan naar de Adobe-website .

De officiële app-winkels voor Windows en macOS maken het werk eenvoudiger en u kunt software downloaden van die bronnen, in de wetenschap dat de programma’s in deze programma’s nauwgezet zijn gecontroleerd – hoewel het een goed idee is om toch door gebruikersrecensies en beoordelingen te bladeren om te zien wat te verwachten.

Wat als je echter buiten deze zorgvuldig samengestelde bibliotheken moet gaan? Hoe weet je zeker dat wat je aan het downloaden bent geen onaangename verrassing zal bevatten?

Het korte antwoord is: dat kan niet, niet met zekerheid. Het langere antwoord is om vast te houden aan gevestigde apps en officiële downloadpagina’s en wat onderzoek te doen (zelfs een snelle zoekopdracht op het web zou doen) voordat u iets nieuws downloadt en installeert.

Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
Freeware-downloadsites voor Windows-apps hebben een nogal schetsmatig record , hoewel ze hun respectieve handelingen de afgelopen tijd lijken te hebben opgeschoond. Als je er gebruik van maakt, blijf dan bij de belangrijkste opslagplaatsen zoals MajorGeeks en Softpedia en klik zorgvuldig door de installatiewizards voor de apps die je kiest – zorg er gewoon voor dat je niets installeert dat je niet kent naast het hoofdprogramma .

Aan de meest schaduwrijke kant van de schaal heb je je illegale software uit de donkerste hoeken van het web: installeer alles (of het nu een app of een film is) vanaf deze plaatsen en je loopt echt het risico dat iets ongewenst je systeem in handen krijgt.

Dit is een andere keer wanneer het hebben van een robuust, betrouwbaar, gerespecteerd antivirusprogramma de moeite waard kan zijn, zelfs als het slechts de Windows Defender-tool is die in het besturingssysteem is ingebouwd: alles wat bijzonder smerig is, moet worden gemarkeerd.

Als u vermoedt dat u iets hebt gedownload, mag u Windows Defender of een ander antivirusprogramma niet weer helpen. Het is ook altijd de moeite waard om een ​​second opinion te krijgen: gratis on-demand scanners zoals Microsoft Safety Scanner of Kaspersky Security Scan kunnen problemen zoeken zonder het grootste deel van een geheel nieuw programma toe te voegen.

Browser-extensies
Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
Als u stopt en erover nadenkt, stelt u elke keer dat u een browserextensie installeert veel vertrouwen in de add-on en de ontwikkelaar ervan – dat de software uw surfgedrag niet zal bespioneren of advertenties op de sites zal injecteren je bezoekt. Het is net zo belangrijk om te waken tegen malafide browserextensies als tegen slechte desktop-applicaties.

U kunt dezelfde principes toepassen waar we het al over hadden. Zorg ervoor dat je plug-ins downloadt van de officiële repositories voor Chrome , Firefox of welke browser je ook gebruikt, en wees op je hoede om je buiten deze bibliotheken te wagen.

Als u elders extensies zoekt, zoek dan naar gebruikersrecensies en aanbevelingen van de technische pers en wees voorzichtig met het installeren van extensies die al een lange tijd niet zijn bijgewerkt, of nieuwe extensies van ontwikkelaars waarvan u nog nooit hebt gehoord – niet dat er er is iets mis met een nieuwe ontwikkelaar die een nieuwe extensie op de markt heeft, maar doe eerst wat achtergrondonderzoek.

Natuurlijk zijn er, net als bij websites, veel grijstinten als het gaat om extensies. Sommige ontwikkelaars zullen denken dat het volkomen legitiem is om een ​​beetje geanonimiseerde gebruikersgegevens te verzamelen in ruil voor een gratis app – dit is wat Google toch met Gmail doet – maar ze zouden je dit absoluut moeten vertellen in de algemene voorwaarden voor de add-on , dus controleer de kleine lettertjes en de extensiebeschrijving zorgvuldig.

Illustratie bij artikel getiteld Hoe u kunt voorkomen dat schaduwrijke apps uw computer verknoeien. Em / em
Wanneer u een extensie installeert, kunt u vaak de gewenste rechten zien, net zoals wanneer u een app op uw telefoon installeert. Deze toestemmingen zijn op de een of andere manier geen garantie dat iets wel of niet veilig is, maar ze kunnen een paar rode vlaggen veroorzaken, dus klik er niet doorheen en keur ze goed zonder zorgvuldig te lezen.

Extensies worden meestal ook automatisch bijgewerkt, wat betekent dat oudere add-ons die oorspronkelijk veilig waren, kunnen veranderen in schaduwrijke als ze worden overgenomen door een andere ontwikkelaar en worden gewijzigd. Om die reden en anderen moet u extensies die u niet regelmatig gebruikt, verwijderen om het risico te verkleinen dat ze een potentiële achterdeur worden voor slechte acteurs.

Hoewel niet alle extensies een bedreiging vormen. Meestal kun je er zeker van zijn dat je je aan de extensies met grote namen houdt – van de Googles en de Facebooks en de Instapapers van deze wereld – en als je deze uit officiële bronnen haalt, hoef je je nergens zorgen over te maken.

Houd de beveiligingssoftware van uw systeem bijgewerkt en uw browser bijgewerkt, en u zou waarschuwingen moeten krijgen over de ergste overtreders wat betreft duistere extensies. Het is ook een goed idee om uw browser terug te zetten naar de standaardinstellingen als u denkt dat er iets mis is gegaan (uw bladwijzers en wachtwoorden worden niet beïnvloed) – in Chrome zijn het Reset-instellingen in het geavanceerde gedeelte van het deelvenster Instellingen en in Firefox het is de Refresh Firefox- optie die u kunt vinden door “about: support” in te voeren in de adresbalk.

Rondkijken op de pagina’s van internet is niet altijd de eenrichtingsstraat die u zou denken: de meeste sites willen graag een visitekaartje of twee achterlaten op uw lokale computer in de vorm van cookies. Hier leggen we uit wat er in uw browser wordt opgeslagen, waarom het een verschil maakt en wat u eraan kunt doen.

Cookies en gecachte bestanden
Op een bepaald moment in je leven heb je waarschijnlijk doorgeklikt op een pop-up die het gebruik van cookies door een website accepteert – vooral als je in de EU woont, waar een dergelijke waarschuwing wettelijk is vastgelegd . Cookies zijn de meest voorkomende bestanden die door de websites die u bezoekt op uw computer worden achtergelaten, en u zult er vaak niets van weten.

De basisfunctie van cookies is om een ​​website te helpen u te herkennen als u terugkomt, maar wat dat in de praktijk betekent, varieert – het kan uw locatie zijn (voor een onmiddellijk weerbericht), het kunnen uw lay-outvoorkeuren zijn (voor een nieuwssite ), of het kan gewoon een teken zijn dat u hier drie weken geleden was (dus het welkomstbericht verandert dienovereenkomstig).

Geavanceerdere cookies kunnen dingen registreren, zoals hoe lang u op een pagina doorbrengt, de links waarop u klikt of de items die u overweegt te kopen – daarom kunt u twee dagen later terugkeren naar een winkelsite om hetzelfde te vinden producten die nog in uw winkelwagen zitten. Websites gebruiken cookies op talloze manieren, maar ze hebben allemaal te maken met het verzamelen van meer informatie over u.

Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
En misschien vind je dat prima, als dit betekent dat je je huidige geografische regio niet voor de zoveelste keer hoeft in te stellen. Het probleem is dat het niet bijzonder eenvoudig is om te zeggen welke cookiesites op uw computer achterlaten en welke gegevens ze opslaan. Hoewel Google Chrome u nu een lijst laat zien, als u op het pictogram links van de huidige URL klikt.

Cookies van derden, zogenaamd omdat ze niet afkomstig zijn van de daadwerkelijke site waarop u zich bevindt, maken het plaatje nog ingewikkelder – ze worden meestal naar sites en naar uw computer gepusht via advertenties die zijn ingesloten in pagina’s, en kunnen een vrij uitgebreid beeld van uw browse-gewoonten om advertenties op u te richten. Ze nemen het cookie-concept en passen het toe op meerdere sites en sociale netwerken, vaak zonder expliciete toestemming van de gebruiker of de sites in kwestie.

Normaal gesproken kunnen websites om andere voor de hand liggende veiligheidsredenen geen andere cookies lezen dan degene die ze zelf hebben achtergelaten, maar sommige cookies van derden kunnen trackinginformatie over meerdere sites verwerken, omdat ze in advertenties op meerdere sites worden geïnjecteerd. Voeg wat eenvoudig detectivewerk toe van de sociale sites die je bezoekt, en plotseling heb je een marketingbedrijf waar je nog nooit van hebt gehoord met een heel goed idee over wie je bent.

Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
Er zijn ook de uiterst invasieve supercookies. Verizon is een van de bedrijven die aandringen op dit soort tracking. Deze cookies worden op ISP-niveau geplaatst, zodat ze niet op uw computer zitten, maar u wel identificeren op sites die u bezoekt. Omdat ze zich bij de ISP bevinden en niet op pc-niveau, zijn ze onmogelijk uit te roeien met een snelle verwijdering van uw geschiedenis. Na een onderzoek van de FCC vorig jaar, zijn de supercookies van Verizon nu opt-in en gemakkelijker te beheren door gebruikers.

Naast cookies slaan websites ook een kleine hoeveelheid gegevens op uw lokale schijf op, maar dit heeft meer te maken met het gedrag van uw browser dan met de site – afbeeldingen kunnen bijvoorbeeld tijdelijk worden opgeslagen, zodat ze niet hoeven te zijn herhaaldelijk herladen. Als u dezelfde site in korte tijd meerdere keren bezoekt, wordt alleen de nieuwe inhoud geladen.

Dit is meestal veel handiger voor gebruikers, maar met de juiste tools kan het iedereen die uw computer gebruikt of die uw netwerk beheert, inzicht geven in uw browse-gewoonten die u liever niet had. Als u uzelf wilt opruimen of wilt omgaan met cookies die op uw systeem zitten, zijn er manieren om de controle terug te nemen.

De controle terugnemen
Uw browser geeft u de mogelijkheid om cookies te blokkeren en te wissen, mocht u dat willen. Open in Chrome Instellingen en klik vervolgens op Geavanceerde instellingen en Instellingen voor inhoud weergeven ; open in Firefox het hoofdmenu en klik op Opties en vervolgens op Privacy . Wat betreft de nieuwste versie van Microsoft Edge, klik op Instellingen en vervolgens op Geavanceerde instellingen in het app-menu en open in Safari op macOS het Safari-menu en kies Voorkeuren en vervolgens Privacy .

In al deze gevallen ziet u opties om cookies van derden specifiek te blokkeren: cookies die niet worden achtergelaten door de site waarop u zich bevindt, maar door een andere instantie op de achtergrond. In Safari is de gewenste optie bijvoorbeeld ‘Toestaan ​​van websites die ik bezoek’ om te voorkomen dat andere cookies worden opgeslagen.

Het blokkeren van cookies van derden is een handige standaardinstelling die – meestal – geen invloed heeft op nuttige cookies (zoals sitevoorkeuren), maar het voor bedrijven moeilijker zal maken om u op meerdere sites te volgen.

Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
Voor een beetje extra hulp bij uw cookiebeheer is Privacy Badger (voor Chrome en Firefox ) een van de beste opties die er zijn, omdat het probeert om trackingcookies intelligent te blokkeren zonder de sites die u bezoekt fundamenteel te breken, wat niet altijd gemakkelijk is. Het is bijzonder goed in het omgaan met schaduwrijke cookies van derden, terwijl de essentiële first-party cookies vrij blijven om hun werk te doen.

Het blokkeren van cookies van derden wordt ook ondersteund in extensies zoals Adblock Plus , maar vergeet niet om niet-opdringerige advertenties toe te staan ​​op sites die u graag leest en die u wilt ondersteunen – in sommige gevallen kunt u zelfs toestaan ​​dat advertenties worden weergegeven terwijl cookies van derden worden uitgeschakeld, maar het hangt af van de site.

Een andere optie is om gebruik te maken van de incognito- of privémodus van uw browser. Je begint elke privésessie met een schone, cookievrije lei, en hoewel cookies en andere bestanden worden verzameld terwijl je browst, worden al deze gegevens weggegooid zodra de incognitomodus eindigt. Zorg er wel voor dat je weet waartegen deze privémodus je beschermt en waartegen ze niet beschermen .

Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
De incognitomodus leegt ook de tijdelijke bestandscache voor u wanneer u afsluit. Om dit handmatig te doen, als je ergens in de normale modus hebt gebladerd die je had moeten opslaan voor de incognitomodus, ga je naar het instellingenscherm van je browser: kies Geavanceerde instellingen tonen en vervolgens Browsegegevens wissen in Chrome, Geavanceerd en Netwerk in Firefox, Kies wat je wilt wis onder Browsegegevens wissen in Microsoft Edge en ten slotte Geavanceerd , Toon ontwikkelmenu en vervolgens Ontwikkel en leeg caches in Safari voor macOS.

Hoewel ze veel andere voordelen bieden voor beveiliging en privacy, zullen noch HTTPS- of VPN-services alleen voorkomen dat cookies verschijnen en u volgen. Waar een VPN kan helpen, is het verwarren van de supercookies die we eerder noemden, mocht u zich zorgen maken over het feit dat uw breedbandprovider meer gegevens verzamelt dan zou moeten.

Het gebruik van cookies en webtechnologieën in het algemeen evolueren de hele tijd, maar u moet nu op zijn minst een basiskennis hebben van wat er op uw computer blijft staan ​​en wat u kunt doen om het te stoppen. Als u online privacy en beveiliging echter serieus gaat nemen, moet u op de hoogte blijven van alle manieren waarop uw gegevens worden verzameld en gebruikt.

Er was eens in het niet al te verre verleden, het ontvangen van een e-mail of een weersvoorspelling op een smartphone voelde als magie – maar nu is de technologische nieuwigheid van deze waarschuwingen verdwenen. We worden de constante onderbrekingen beu. Mobiele meldingen zijn ongetwijfeld handig, maar je moet ze wel slim maken.

Helaas is er geen onmiddellijke oplossing om uw meldingen zo slim te maken als u. In plaats daarvan moet je wat tijd vrijmaken en met je telefoon spelen tijdens je lunchpauze of terwijl je tv kijkt. Als u de tijd neemt, zijn dit de beste manieren om al het afval van uw meldingsscherm te verwijderen en alle cruciale informatie erop terug te krijgen.

Slimmere meldingen binnen uw apps
Tweak meldingen binnen uw apps. Afbeelding: Screenshot
Tweak meldingen binnen uw apps. Afbeelding: Screenshot
Je hebt het waarschijnlijk te druk om daadwerkelijk naar de meldingsinstellingen in je apps te hebben gekeken, maar het is de moeite waard om daar een paar minuten over te doen, omdat ze veel beter aanpasbaar zijn dan je zou verwachten. Met Facebook kun je bijvoorbeeld meldingen in- of uitschakelen voor tags, opmerkingen over berichten, vriendschapsverzoeken, groepsberichten en meer. U kunt dit doen via de mobiele apps of vanaf internet .

Of neem Gmail voor Android, waarmee je waarschuwingen kunt in- of uitschakelen voor elk van de labels die je hebt ingesteld, plus de labels die Gmail automatisch toepast, zodat je meldingen kunt inschakelen voor ‘prioriteit’-berichten en niets anders, of als je wilt om echt georganiseerd te worden, stelt u een label en een filter in voor een specifieke afzender en schakelt u waarschuwingen voor dit label alleen in. Op Gmail voor iOS krijg je geen labelcontrole, maar je kunt waarschuwingen beperken tot alleen e-mails met prioriteit.

Instagram is een app waarmee je waarschuwingen voor specifieke gebruikers kunt inschakelen. Afbeelding: Screenshot
Instagram is een app waarmee je waarschuwingen voor specifieke gebruikers kunt inschakelen. Afbeelding: Screenshot
We zullen niet elke app die je op je telefoon hebt doorlopen, maar de meeste laten je op een of andere manier meldingen aanpassen om het constante bombardement dat je van je mobiele apparaat krijgt te verminderen. Bovendien kunnen sommige apps worden aangepast om alleen waarschuwingen weer te geven voor zeer specifieke evenementen.

Een voorbeeld is Instagram: open de profielpagina van een van je vrienden, tik op de instellingenknop (drie stippen op Android, een tandwiel op iOS) en je kunt alleen pushmeldingen voor die vriend inschakelen. Omgekeerd kunt u op Facebook uw favoriete mensen toevoegen aan uw vriendenlijst om ervoor te zorgen dat u altijd weet wat ze van plan zijn.

Slimmere meldingen over Android en iOS
Je krijgt een hele reeks meldingsopties op Android en iOS. Afbeelding: Screenshot
Je krijgt een hele reeks meldingsopties op Android en iOS. Afbeelding: Screenshot
U krijgt ook een heleboel bredere opties voor Android en iOS: Google en Apple voelen de pijn van uw meldingsoverbelasting en lijken te willen helpen. Ga naar het menu Meldingen via Instellingen op zowel Android als iOS om pushmeldingen van bepaalde apps in of uit te schakelen en om te wijzigen hoe die meldingen worden weergegeven.

Als je echt niet kunt leven zonder je meldingen, kun je met zowel Android als iOS ze rustig weergeven zonder geluid of geroezemoes, of ze verbergen voor het vergrendelscherm, zodat ze op de statusbalk bovenaan de worden weergegeven totdat u er klaar voor bent. Het betekent dat je niets mist, maar je wordt niet zo vaak onderbroken. Een andere optie is om meldingen voor sommige apps uit te schakelen, maar deze toe te voegen als widgets (op het startscherm op Android of het Berichtencentrum op iOS).

Bij sommige apps kun je meldingen vervangen door een goed geplaatste widget. Afbeelding: Screenshot
Bij sommige apps kun je meldingen vervangen door een goed geplaatste widget. Afbeelding: Screenshot
Zowel Google als Apple hebben ook de modus Niet storen toegevoegd aan hun mobiele besturingssystemen, wat een andere manier is om onderbrekingen te verminderen: het staat in het hoofdmenu Instellingen in iOS en achter de kop Geluid in Instellingen op Android. Er verschijnen nog steeds meldingen, maar uw telefoon zoemt niet of gaat niet over.

Voor een meer drastische aanpak is er altijd de vliegtuigmodus om alle waarschuwingen en meldingen te blokkeren totdat je klaar bent om ze te controleren – wat volgens de wetenschap eigenlijk een van de beste manieren is om met een drukke inbox om te gaan . Ondertussen wilt u misschien overwegen om de apps op uw telefoon tot de basis terug te brengen en de e-mail en sociale media te laten controleren totdat u daadwerkelijk op een computer zit.

Apps die alleen bestaan ​​om slimmere meldingen te doen
IFTTT kan waarschuwingen weergeven op Android en iOS. Afbeelding: Screenshot
IFTTT kan waarschuwingen weergeven op Android en iOS. Afbeelding: Screenshot
We zijn de tel kwijtgeraakt van het aantal keren dat we IFTTT (If This Then That) op Field Guide hebben genoemd, maar een andere manier waarop de service van pas kan komen, is het maken van aangepaste meldingen. Het kost wat tijd om in te stellen, maar met de IFTTT-app voor iOS of Android kun je meldingen krijgen over zo ongeveer alles wat je leuk vindt, van tweet van specifieke accounts tot een slechte weersvoorspelling.

Met andere woorden, schakel uw normale meldingssystemen uit en schakel in plaats daarvan over naar IFTTT, waarbij u aangepaste meldingen maakt voor de gebeurtenissen waar u om geeft. De service kan diep graven in sportscores, sociale media, e-mailapps, nieuwsservices en meer, dus u kunt een meldingssysteem maken dat net zo uitgebreid maar een beetje meer samengesteld is.

Pushbullet kan uw meldingen op meerdere apparaten beheren. Afbeelding: Pushbullet
Pushbullet kan uw meldingen op meerdere apparaten beheren. Afbeelding: Pushbullet
Een andere dienst die het vermelden waard is , is Pushbullet , die uw meldingen verspreidt over uw computers en internet en uw mobiele apparaten. In eerste instantie klinkt het alsof het het probleem verergert, maar in de praktijk maakt het het eigenlijk gemakkelijker om het aantal meldingen dat u krijgt te beheren en te negeren, en betekent dit dat u niet altijd elke twee minuten uw telefoon controleert.

Ondertussen werkt Pushover op dezelfde manier en ondersteunt het opnieuw Android en iOS. U kunt de waarschuwingen aanpassen die u van uw favoriete apps ontvangt, de tijden instellen waarop ze mogen verschijnen en ook de meldingen van uw laptop of desktop controleren. Als een toegevoegde bonus werkt het met IFTTT, als u een super geavanceerd meldingssysteem wilt maken dat is afgestemd op al uw behoeften.

Als je het idee van de Amazon Echo , de Google Home of de Apple HomePod leuk vindt , maar je liever geen geld uitgeeft aan een van hen, zou je liever zoveel mogelijk variabelen beheersen, of gewoon iets leuks willen om in het weekend te doen, kun je er zelf een bouwen door een oude telefoon, tablet of Raspberry Pi te gebruiken die je hebt liggen rondslingeren.

Dit is wat je moet doen om te chatten met je speaker.

De luidsprekeropstelling
Afbeelding: Anker
Afbeelding: Anker
De eenvoudigste slimme oplossing is om gewoon een oud Android- of iOS-apparaat opnieuw te gebruiken. U hoeft niet te programmeren of te solderen: u activeert alleen de functie altijd luisteren op het apparaat. Maar tenzij je afhankelijk bent van de audio-output die in je telefoon of tablet is ingebouwd, heb je een luidspreker nodig om je deuntjes en de reacties van je gekozen slimme assistent te laten horen. Elke luidspreker met een aux-in-poort of Bluetooth-mogelijkheden zal het doen, maar omwille van stabiliteit en consistentie kun je waarschijnlijk beter alles bedraden.

In ons geval hebben we een Anker SoundCore Mini gebruikt om een ​​aantal slimme luidsprekeropstellingen te testen, die het werk perfect goed doet en een zeer goed geluidsniveau levert voor zijn formaat. Als je je meer zorgen maakt over de geluidskwaliteit, koop dan een grotere en duurdere luidspreker – het mooie van het opzetten van je eigen slimme luidspreker is dat je de keuze hebt.

Een ander voordeel van deze doe-het-zelfbenadering is draagbaarheid, iets wat je niet krijgt bij de Google Home of de Apple HomePod. Meestal wil je je luidspreker op een vaste plek houden en aangesloten op een stroombron (en ook je telefoon of tablet), maar als je kiest voor een draagbaar model, kun je hem onderweg meenemen. met je mee als dat nodig is. Zorg ervoor dat het niet automatisch wordt uitgeschakeld wanneer het inactief is, waardoor u het niet vanaf de andere kant van de kamer kunt bedienen.

Google huis
Afbeelding: Gizmodo
Afbeelding: Gizmodo
De kern van de Google Home is de Google Assistent , dus als je een reserve-telefoon met Assistent hebt die rondslingert, kun je deze aansluiten op een luidspreker om een ​​geïmproviseerde Google Home te maken – afhankelijk van je luidspreker wordt je misschien beter audioprestaties die het huis ook. Je kunt de Assistent zelfs nu op de iPhone krijgen , hoewel je niet de functie voor directe spraakactivering krijgt die je oude iPad of iPhone in een Google Home zou veranderen.

In ons geval hebben we een LG G6 gebruikt , waarin Google Assistant is ingebouwd, hoewel je dezelfde basisfunctionaliteit kunt krijgen als je telefoon alleen de oudere Google Voice Search-functies heeft. Open vanuit de Google-app het menu, kies Instellingen en tik vervolgens op Instellingen onder de kop Google Assistent. Tik op Telefoon, daarna op “Ok Google” -detectie en zorg ervoor dat Zeg “Ok Google” altijd is ingesteld op Aan .

Als dat klaar is, kunt u uw Android-telefoon verbinden met uw luidspreker en de ‘OK Google’-spraaksnelkoppeling gebruiken om ervoor te zorgen dat hij uw biedingen uitvoert . U kunt het vertellen of “een herinnering voor morgen” “wat rock songs te spelen”, bijvoorbeeld, evenals de mijnbouw alle standaard Google goedheid zoveel zoekopdrachten op het web, berekeningen, en trivia betreft.

Apple HomePod
Afbeelding: Gizmodo
Afbeelding: Gizmodo
Als je een oude iPhone of iPad in huis hebt, dan kun je hem aansluiten op je favoriete luidspreker en hey presto – je hebt een HomePod, minus al die verfijnde geluidsaanpassingen, en zonder de gloeiende bol bovenop van de spreker. Je hebt zelfs het voordeel van een scherm als je er een nodig hebt, en je hoeft niet tot het einde van het jaar te wachten om het te hebben.

U wilt waarschijnlijk dat uw iDevice te allen tijde aangesloten blijft en ervoor zorgt dat Siri altijd luistert – ga naar Instellingen, tik vervolgens op Siri en zorg ervoor dat Siri allereerst is ingeschakeld. Draai vervolgens de tuimelschakelaars voor Toegang op vergrendelscherm en Sta “Hey Siri” toe op Aan .

Met die korte opstelling uit de weg, heb je alle mogelijkheden van Siri op slechts een spraakopdracht verwijderd. Speel wat deuntjes, zoek de leeftijden van je favoriete beroemdheden op, ontdek hoe lang het duurt om naar kantoor te rijden of krijg de laatste sportscores. Als je niet zeker weet wat je wilt horen, zeg dan gewoon ” he Siri, DJ voor mij”.

Amazon Echo
Afbeelding: Ubi
Afbeelding: Ubi
Je kunt Alexa niet integreren in Android of iOS op dezelfde manier als de Google Assistent of Siri (nou ja, tenzij je een Huawei Mate 9 hebt ), dus je moet een ietwat onhandige oplossing gebruiken of een meer DIY-route als je je eigen Amazon Echo wilt bouwen – en we zullen ze hier allebei noemen.

De eerste optie is om de Amazon-app voor iOS te gebruiken, je iOS-apparaat op je speaker aan te sluiten en op de microfoonknop in de rechterbovenhoek van het voorscherm van de app te tikken om Alexa in te schakelen. Vrijwel alle Alexa-opdrachten en -vaardigheden werken in de nieuwste versie van de app, maar je moet deze handmatig starten – niet bepaald ideaal.

Diezelfde functionaliteit is echter niet eens beschikbaar in de Amazon-app voor Android. Dus als je een oud Android-apparaat hebt liggen, sluit het dan aan op je luidspreker en installeer in plaats daarvan de gratis Ubi- app. Zodra je bent ingelogd met je account, krijg je toegang tot de meeste van je Alexa-opdrachten en -functies, hoewel de app opnieuw niet altijd luistert, dus het is niet ideaal.

De Raspberry Pi-route
Afbeelding: Gizmodo
Afbeelding: Gizmodo
Als je echt een fatsoenlijke Amazon Echo-vervanging wilt maken zonder een echte Amazon Echo, moet je de Raspberry Pi-route nemen – je kunt Alexa hier op een basisniveau installeren, zonder tussenkomst van iOS en Android, hoewel het proces meer betrokken is . Gelukkig hebben onze vrienden bij Lifehacker een uitgebreide uitleg .

We zullen die gids hier niet in zijn geheel dupliceren, maar naast je Pi, je luidspreker en een beetje technische kennis van Pi, heb je de Alexa Pi-software van GitHub nodig, een microSD-kaart, een microUSB kabel, een USB-microfoon en een toetsenbord en muis om alles op te zetten (je kunt ze daarna loskoppelen).

U moet zich ook aanmelden voor een gratis Amazon-ontwikkelaarsaccount en uw accountgegevens invoeren wanneer daarom wordt gevraagd tijdens het instellen van de Pi. Bevestig de hardware naar eigen inzicht en je hebt een systeem dat net zo goed werkt als een standaard Amazon Echo, zij het zonder de Amazon fit and polish.

Afbeelding: Amazon
Afbeelding: Amazon
Andere doe-het-zelf-hackers hebben Pi-gebaseerde echo’s met schermen opgezet , zoals de Echo Show, en het is echt aan jou wat je als beeldscherm gebruikt. Je krijgt de Echo Show-interface echter niet, je krijgt de Alexa-app-interface in een webbrowser, dus je zou de extra beelden misschien niet de moeite waard vinden.

Natuurlijk zijn deze alternatieve slimme luidsprekeropstellingen niet voor iedereen geschikt – de ervaring is niet zo naadloos en je kunt een Echo Dot vrij goedkoop ophalen – maar het is een leuke manier om wat extra gebruik te maken van een oude telefoon of tablet die niet veel doet.

Het enige dat u nodig hebt, is om de stroom aan te houden, uw apparaten aangesloten te houden en het waakwoord actief te houden, wat betekent dat u Bixby of Cortana op Android gemakkelijk kunt gebruiken als u dat wilt. Om Cortana in te stellen als de standaardassistent op Android, ga je naar Apps in Instellingen, tik je op het tandwielpictogram, kies je Assist & spraakinvoer en tik je op Assist-app om over te schakelen naar Cortana.

De technologie die het beeldscherm van je telefoon of zelfs je tv van stroom voorziet, is heel anders dan tien jaar geleden. Meer kleuren, meer pixels en nog veel meer acroniemen en complexe termen die iets betekenen, zelfs als je geen idee hebt wat dat is. Displaytechnologie in 2017 is een ingewikkelde zaak, maar als je enkele basisconcepten en een paar acroniemen begrijpt, begint alles ongeveer net zo duidelijk te worden als dat lieve iPhone-display waarop je dit misschien leest.

Er zijn veel details en verschillen, maar op het meest fundamentele niveau heb je twee concurrerende manieren om een ​​scherm te bouwen. Zodra u de basis van OLED versus LCD begrijpt, begint het veel logischer te worden.

Basisprincipes van het beeldscherm: OLED versus LCD
Welk type gadget-met-een-scherm je ook tegenkomt, van telefoons tot tv’s, het zal ofwel een scherm hebben dat is gebaseerd op OLED-technologie (Organic Light-Emitting Diode) of op LCD-technologie (Liquid Crystal Display).

De iPhone 7, in het LCD-kamp. (Afbeelding: Alex Cranz / Gizmodo)
De iPhone 7, in het LCD-kamp. (Afbeelding: Alex Cranz / Gizmodo)
LCD gebruikt een extra achtergrondverlichtingslaag om de pixels te verlichten. De lichtbron is meestal leds. Op goedkopere schermen, vaak te vinden in tv’s en laptops, bevinden de leds zich alleen aan de randen van het scherm, wat leidt tot helderdere randen en een iets zwakker midden. De meeste LCD-telefoons en duurdere tv’s hebben een “full-array” achtergrondverlichting. De LED’s bevinden zich over de hele achterkant van het scherm, verminderen donkere plekken en geven u vaak een beter contrast en betere controle over de lichtniveaus.

OLED gaat nog een stap verder. De pixels in een OLED-scherm lichten op zodra er een elektrische stroom doorheen gaat. Hierdoor kan de helderheid van een OLED-scherm pixel voor pixel worden geregeld. Dat maakt het geweldig voor mobiele apparaten, waar minder verlichte pixels betekenen dat er minder energie wordt verbruikt, en het is ook goed voor high-end tv’s, waar betere lichtregeling een meer realistische weergave van scènes betekent.

Op dit punt wil je waarschijnlijk gewoon weten wat beter is, maar er is geen eenvoudig antwoord – fabrikanten plakken hun eigen gepatenteerde technologieën bovenop deze schermen, en dus verslaat een OLED-scherm niet noodzakelijkerwijs een LCD-scherm of omgekeerd. We kunnen echter een beetje praten over de voor- en nadelen van elk weergavetype.

De Samsung Galaxy S8, in het OLED-kamp. (Afbeelding: Alex Cranz / Gizmodo)
De Samsung Galaxy S8, in het OLED-kamp. (Afbeelding: Alex Cranz / Gizmodo)
Doorgaans staan ​​OLED-schermen bekend om snellere reactietijden en beter contrast – zwarte OLED-pixels zijn volledig uitgeschakeld, terwijl zwarte LCD-pixels technisch zo veel mogelijk worden gedimd. Beeldschermen met OLED-technologie hebben brede kijkhoeken en een breder kleurengamma en ze openen ook de deur naar gebogen en flexibele beeldschermen (daarom zal Apple de overstap moeten maken als hij ooit een gebogen iPhone wil).

U merkt misschien dat u OLED nog niet in veel monitoren gebruikt – dat komt omdat fabrikanten moeite hebben om de opbrengstpercentages (het aantal werkende panelen versus het aantal mislukte panelen) hoog genoeg te krijgen om ze kosteneffectief te maken. Dat maakt niet zoveel uit in telefoons, waar de schermen kleiner en goedkoper zijn, of televisies, waar hoge prijzen betekenen dat de kosten kunnen worden terugverdiend.

Er is ook het probleem dat statische afbeeldingen in het scherm worden ‘gebrand’, een traditioneel nadeel van OLED-technologie. Smartphoneschermen worden meestal na een paar seconden uitgeschakeld en tv-schermen laten constant bewegende beelden zien, maar het is nog steeds een probleem voor monitoren die de fabrikanten proberen te overwinnen.

Aan de andere kant hebben LCD-schermen – in het algemeen gesproken – een lager stroomverbruik bij het weergeven van kleuren, zijn ze vaak scherper, zijn ze gemakkelijker buiten te zien en bieden (sommigen misschien) een meer natuurlijke kleurreproductie. Vanuit het oogpunt van fabricage zijn LCD-schermen ook goedkoper te produceren.

Met de DX900-serie probeert Panasonic LCD meer op OLED te laten lijken. (Afbeelding: Panasonic)
Met de DX900-serie probeert Panasonic LCD meer op OLED te laten lijken. (Afbeelding: Panasonic)
Dat maakt een groot verschil als het gaat om tv-formaten, daarom zijn OLED-tv’s nu duurder. De waarheid is dat zowel OLED als LCD de afgelopen jaren aanzienlijk zijn aangepast en verbeterd, waardoor veel van hun respectieve zwakheden zijn verholpen, dus de traditionele verschillen tussen de twee zijn niet langer zo groot als ze ooit waren.

Recente Panasonic-tv’s gebruiken bijvoorbeeld een speciale ‘honingraat’-technologie om de contrastprestaties van hun lcd-schermen te verbeteren en beter te concurreren met OLED. Evenzo is de Quantum Dots-technologie in de high-end Q9-tv’s van Samsung ontworpen om de kleurreproductie te verbeteren en beter te concurreren met OLED.

Dergelijke innovaties komen constant op de markt en daarom zal het lezen van een paar recensies van een smartphone of televisie in 2017 u waarschijnlijk een beter idee geven van de kwaliteit van het scherm dan of het nu OLED of LCD is.

Verwarrende resoluties en pixeldichtheid
Een aspect van je tv, telefoon of laptop dat niet zo duidelijk is, is de resolutie. Resolutie is de meest voorkomende beeldschermspecificatie die u zult zien, naast het type beeldscherm. Het heeft ogenschijnlijk betrekking op het aantal pixels dat kan worden weergegeven – meer pixels betekent dat het gemakkelijker is om fijnere details te zien. Op een telefoon zijn de gebruikelijke resoluties 1920 x 1080 (HD of Full HD) of 2560 x 1440 (QHD); op tv’s wordt 4K (3840 x 2160) de standaard. 5K (5120 × 2880) ziet ook enige populariteit, met name in de nieuwste iMacs van Apple.

Maar frustrerend genoeg is het een punt van discussie of resolutie al dan niet veel verschil maakt bij bepaalde schermformaten – als je meer dan 6 voet van een tv zit, is er geen waarneembaar verschil tussen een resolutie van 4K en 1080p. In plaats daarvan gaat het om pixeldichtheid. Dat zou hetzelfde moeten zijn als de schermresolutie, toch?

Mis.

Afbeelding: Christina Warren / Gizmodo
Afbeelding: Christina Warren / Gizmodo
Apple introduceerde de term “Retina” al in 2010 om te verwijzen naar een schermresolutie waarbij het onmogelijk was om individuele pixels met het blote oog op een normale kijkafstand te onderscheiden. Bijvoorbeeld: de iPhone 7 Plus heeft een schermresolutie van 1920 x 1080. In een 55-inch tv komt dat overeen met een pixeldichtheid van 40 pixels per inch. Toch heeft de iPhone 7 Plus tien keer zoveel pixels in het scherm (401 ppi).

Voorrang geven aan pixeldichtheid boven beeldschermresolutie is uiterst populair geworden op mobiele apparaten. Dus wanneer u probeert een apparaat te kiezen, noteert u de resolutie en vervolgens de pixels per inch. Hoe hoger de PPI, hoe beter het scherm van dichtbij zal zijn.

Vernieuwingspercentages Houd dingen in beweging
De top-tv’s van LG zijn te zien. Afbeelding: LG
De top-tv’s van LG zijn te zien. Afbeelding: LG
Als u op zoek bent naar een tv of monitor waar u op kunt gamen, worden vernieuwingsfrequenties in het spel gebracht. Ze zijn letterlijk de snelheid waarmee het scherm kan worden vernieuwd: 120 Hz betekent 120 vernieuwingen per seconde. Een hogere verversingssnelheid, en je sport- en videogames zullen er soepeler uitzien, terwijl je films en films wat van dat leuke “Soap Opera” -effect krijgen dat al dan niet naar je zin is.

Maar let op wanneer een tv of monitor beweert een “effectieve” vernieuwingsfrequentie te hebben. De native verversingssnelheid is waartoe het paneel in staat is. De ‘effectieve’ vernieuwingsfrequentie is meestal veel hoger en omvat een soort videotruc om na te bootsen wat een hogere vernieuwingsfrequentie zou opleveren. Dat klinkt geweldig totdat het bedrog mislukt, dan zul je veel onzekerheid zien in wat je aan het kijken bent – van het verdwijnen van voetballen tot het flikkeren van actieheldenkoppen in en uit het bestaan.

“Effectieve” vernieuwingsfrequentie-tovenarij is momenteel minder een probleem in de kleinere schermen van smartphones, met vlaggenschip-handsets die in de meeste gevallen meestal op 60Hz blijven. Interessant genoeg heeft de nieuwe iPad Pro een dynamisch veranderende vernieuwingsfrequentie tot 120 Hz, wat zorgt voor een betere respons als je met de Apple Pencil of je vinger op het scherm tikt.

HDR, UHD en de andere goede dingen
Een van de populairste beeldschermspecificaties van de afgelopen jaren is HDR of High Dynamic Range, waarover we eerder hebben geschreven . HDR-compatibele schermen bieden een betere balans tussen de donkerste en de lichtste delen van een afbeelding, zodat u de details nog steeds kunt zien in een zeer somber of een zeer helder deel van het scherm. Het verbetert ook het kleurengamma, het kleurenbereik dat het scherm kan weergeven.

De Samsung Q9 ondersteunt meerdere HDR-formaten. Afbeelding: Alex Cranz / Gizmodo
De Samsung Q9 ondersteunt meerdere HDR-formaten. Afbeelding: Alex Cranz / Gizmodo
Omdat het leven nooit eenvoudig is, zijn er concurrerende HDR-formaten om te overwegen: de populaire HDR10 met gratis licentie, de slimmere maar dure licentie Dolby Vision en de nieuwe Hybrid-Log Gamma (HLG), die achterwaarts biedt compatibiliteit met oudere sets. Mogelijk ziet u een of meer van deze standaarden die door uw volgende tv worden ondersteund.

De UHD Alliance uit de branche heeft HDR opgenomen in haar Ultra HD Premium-goedkeuringsbadge voor tv’s en andere apparaten, waardoor de minimumeisen voor kleuren, helderheid, vernieuwingsfrequentie, audio en andere specificaties die samen een 4K- of beter scherm vormen, worden neergelegd. Zowel LED LCD- als OLED-televisies hebben genoeg gedaan om de badge te verdienen, wat teruggaat naar ons eerdere punt over het feit dat deze normen dicht bij elkaar liggen in termen van eindresultaten.

De UP3017Q OLED-monitor van Dell ging eigenlijk kort in de uitverkoop. Afbeelding: Dell
De UP3017Q OLED-monitor van Dell ging eigenlijk kort in de uitverkoop. Afbeelding: Dell
Naarmate de displaytechnologie zich ontwikkelt, kunt u verwachten dat fabrikanten nog meer verbeteringen bovenop de basis van LCD en OLED zullen bouwen en nog meer verwarrende termen en acroniemen aan de mix zullen toevoegen. Op één niveau maakt de onderliggende technologie niet uit, zolang je maar een goed scherm voor je hebt.

Wat nog belangrijker is, zijn de specificaties zoals resolutie en HDR-ondersteuning die we al hebben genoemd, dus je zou nu een beter begrip moeten hebben van waar je naar moet zoeken de volgende keer dat je op de markt bent voor een apparaat (of een beter begrip van de apparaat dat je al hebt) … in ieder geval tot de volgende CES.

Dankzij het steeds snellere tempo van het moderne leven kan het maar al te gemakkelijk zijn om je aan te melden voor een gratis proefperiode of een maand lang een bepaalde dienst, en voordat je het weet, krijg je een hoop apps in rekening gebruiken niet en hebben niet echt nodig . Als u uw abonnementen controleert, kunt u een flinke portie verandering besparen. Zo doet u het.

Krijg annuleringskoorts
Het is geen schande om doorlopende abonnementen te hebben die je bent vergeten, met zowat elke app en service ter wereld die een gratis proefperiode aanbiedt in ruil voor een e-mailadres en een creditcardnummer. Een manier om te voorkomen dat je gestoken wordt, is door je aan gratis proefversies te houden die niet vooraf om kaartgegevens vragen, omdat je op die manier geen kosten in rekening kunt brengen wanneer je gratis periode eindigt.

Dat is echter niet altijd mogelijk en misschien wilt u aan de slag met iets waarvoor wel betalingsgegevens nodig zijn – misschien bent u zelfs bereid een maand of twee te betalen om een ​​idee te krijgen van de service.

Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
Als je zeker weet dat je het wilt missen, is een van de beste manieren om een ​​vervelende verrassing op je volgende creditcardrekening te voorkomen, het annuleren van je proefperiode zodra je je hebt aangemeld. In de meeste gevallen mag u de service blijven gebruiken totdat de proefperiode is afgelopen. Kijk eens rond in de app of de website terwijl het nog vers in je hoofd is om de annuleringsoptie te vinden.

Natuurlijk is het in het belang van een app om je te blijven volgen, zodat de annuleerknop lastig te vinden is. Open voor Apple-abonnementen en -services iTunes op Windows of macOS, open vervolgens het tabblad Store en klik op Account om alles te vinden waarvoor u via Apple hebt betaald; ga voor Google-services en Android-apps naar de pagina Abonnementen en services op internet.

Wacht, waar heb ik me voor aangemeld?
Hier zijn slechts enkele van de abonnementen waarvoor u mogelijk maandelijks of jaarlijks betaalt:

muziek streamen
film- en tv-streaming
paywalled publicaties
foto- of cloudopslag
premium versies van apps
abonnementen op desktopsoftware
beveiligingssoftware
VPN-software
forumlidmaatschappen
online gamingnetwerken
website hosting
premium versies van sites
abonnementskleding of andere goederen
Dit zijn slechts abonnementen op digitale apps en websites, exclusief lidmaatschap van sportscholen, verzekeringsdekking enzovoort.

Uw volgende aanloophaven zou uw creditcard- of bankafschriften moeten zijn: let op terugkerende kosten en alles wat u niet verwacht. Veel banken zullen terugkerende betalingen voor u opsplitsen of u lopende transacties laten zien, dus controleer uw opties online of op uw afschrift.

Afbeelding: Screenshot
Afbeelding: Screenshot
Als u niet meer weet welke naam of e-mailadres u heeft gebruikt om u aan te melden voor een dienst – begrijpelijk als u zich vele maanden geleden heeft geregistreerd), moet u uw accountgegevens kunnen herstellen door de app te openen of naar de website te gaan en te zoeken naar een optie voor accountherstel . Als je je niets meer kunt herinneren van de details waarmee je je hebt aangemeld, zoek dan in je inbox naar een welkomstmail.

Rechtstreeks contact opnemen met de app of website is misschien voldoende om uw accountgegevens te herstellen, als u inderdaad een responsieve klantenservice kunt vinden. Als laatste redmiddel zou u de betalingen via uw bank moeten kunnen annuleren, hoewel u mogelijk een vergoeding moet betalen en eerst door een paar hoepels moet springen .

Services die u kunnen helpen services te stoppen
Er is een stapel apps die ook zullen proberen het harde werk te doen om ongewenste, terugkerende betalingen voor u te vinden. Trim heeft bijvoorbeeld toegang tot uw account en retourneert een lijst met reguliere betalingen. Alles werkt via sms en u kunt zelfs de services die u niet meer wilt vanuit de app annuleren.

Afbeelding: Truebill
Afbeelding: Truebill
Truebill werkt op dezelfde manier en gaat nog dieper, met grafieken die uw maandelijkse uitgaven weergeven en een gedetailleerd overzicht van waar al uw zuurverdiende geld naartoe gaat. Als een terugkerende betaling moet worden gewijzigd (misschien heeft Amazon Prime de prijzen opnieuw verhoogd), dan kan Truebill u hiervan op de hoogte stellen.

Ondertussen is Clarity Money een uitgebreidere service voor accountbeheer, maar het bevat wel een functie voor het verwijderen van wat het ‘verkwistende accounts’ noemt – die terugkerende betalingen voor services en apps die u niet langer gebruikt. Nogmaals, regelmatige betalingen zijn gemarkeerd en je hebt de mogelijkheid om binnen de app te annuleren.